Thursday 28 February 2013

ΓΙΑ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ ΒΑΡΣΑΜΟΠΟΥΛΟΥ

ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ
ΣΕΛΙΔΑ 118 ΑΣΚΗΣΗ ΣΤ.
Το έργο των Προφητών ήταν πολύ μεγάλο. Αυτοί μετέφεραν το θέλημα του Θεού στον λαό, αυτοί ξεχώριζαν την πλάνη από την αλήθεια και με την αλήθεια καθοδηγούσαν τον λαό, αυτοί ήλεγχαν τον λαό και τους άρχοντες, όταν αυτοί αποστατούσαν από τον Θεό και τους οδηγούσαν στην μετάνοια, αυτοί ομιλούσαν για τον ερχομό του Μεσσίου, αυτοί προετοίμαζαν τους ανθρώπους για να τον δεχθούν. Έτσι το έργο τους ήταν μεγάλο και θαυμαστό.

Όσο μεγάλο και υπεύθυνο ήταν το έργο τους τόσο και οι δυσκολίες ήταν πολλές. Ο λαός συνήθως δεν θέλει λόγους που εναντιώνονται στα πάθη του, γι΄ αυτό και πολλοί Προφήτες πέθαναν μαρτυρικά, όπως το περιγράφει και ο Απόστολος Παύλος στην προς Εβραίους επιστολή του.

Όταν κάποιος παρουσιαζόταν ως Προφήτης, όμως δεν μιλούσε εξ ονόματος του Θεού, αλλά με το δικό του στοχασμό και την δική του φαντασία, αυτός λεγόταν ψευδοπροφήτης.




Προφητες δεν υπήρχαν μόνον στην Παλαιά Διαθήκη, αλλά και στην αρχαία Εκκλησία και η θέση τους ήταν μεγάλη και τιμητική μεταξύ των μελών της Εκκλησίας, δηλαδή η θέση τους ήταν μετά τους Αποστόλους. Και κατά κάποια ερμηνευτική ανάλυση, ως Προφήτες στην αρχαία Εκκλησία ονομάζονταν οι θεολόγοι, αυτοί που έβλεπαν τον Θεό στο άκτιστο φως και στην συνέχεια καθοδηγούσαν απλανώς τους Χριστιανούς.

ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ ΠΡΟΦΗΤΕΣ

Οι Προφήτες ήταν άνθρωποι που τους καλούσε ο Θεός, στα χρόνια της κρίσης του ισραηλιτικού βασιλείου, και τους χάριζε τη βαθιά γνώση του θελήματος του. Η αποστολή τους ήταν να κάνουν γνωστό το θέλημά του Θεού στους ανθρώπους.
Οι προφήτες εμπιστεύονταν απόλυτα το Θεό και αποστέλλονταν να μεσολαβήσουν ανάμεσα στον αληθινό Θεό και τους ανθρώπους. Γι’ αυτό πάντοτε άρχιζαν το κήρυγμά τους με τα λόγια: «Τάδε λέγει Κύριος…» ή «Λόγος Κυρίου...».

Οι προφήτες, με τη φώτιση του Θεού, μπορούσαν να βλέπουν σε βάθος τα πράγματα και να συνειδητοποιούν τι πραγματικά συνέβαινε στην εποχή τους. Αντιλαμβάνονταν τα σημάδια του ηθικού ξεπεσμού και της διαφθοράς, ακόμη κι όταν όλες οι συνθήκες της εποχής φαίνονταν ιδανικές. Αναγνώριζαν τι δεν πήγαινε καλά και ποιοι κίνδυνοι παραμόνευαν τους Ισραηλίτες. Επιπλέον, συναισθάνονταν τις καταστροφικές συνέπειες που θα ακολουθούσαν για τη ζωή του κράτους και των ανθρώπων.
Όλα αυτά τα αποκάλυπταν με τα κηρύγματά τους, χωρίς δισταγμούς και μισόλογα, προσπαθώντας έτσι να ανοίξουν τα μάτια των συμπατριωτών τους. Έλεγχαν και προειδοποιούσαν, συχνά με σκληρά λόγια, τους πάντες, χωρίς καμιά διάκριση: τους βασιλείς, τους ιερείς, το λαό. Το αποτέλεσμα ήταν να γίνονται δυσάρεστοι και απειλητικοί. Γι’ αυτό το λόγο γνώρισαν πολλές δοκιμασίες, περιφρονήθηκαν, περιπαίχτηκαν, καταδιώχθηκαν και κάποιοι θανατώθηκαν.

Με τα κηρύγματά τους οι προφήτες είχαν ως κύριο σκοπό να ξυπνήσουν τους Ισραηλίτες, ώστε να συναισθανθούν τα λάθη τους και να ξαναφτιάξουν τη σχέση τους με το Θεό. Γι’ αυτό τους καλούσαν να μετανοήσουν και ν’ αλλάξουν τρόπο ζωής. Για να τους καταλαβαίνουν καλύτερα οι σύγχρονοί τους προσπαθούσαν να είναι όσο γίνεται πιο παραστατικοί. Έτσι, άλλοτε χρησιμοποιούσαν στο λόγο τους αφηγήσεις, χρησμούς, ποιήματα και τραγούδια και άλλοτε έκαναν πράξεις με συμβολικό νόημα.
Όπως αυτή του προφήτη Αχιά. Μια μέρα που ο προφήτης συνάντησε τον αξιωματικό του Σολομώντα Ιεροβοάμ, όσο ακόμη ζούσε ο Σολομών, έσκισε μπροστά του το μανδύα που φορούσε σε δώδεκα κομμάτια και προσφέροντάς του τα δέκα τού είπε: «Τάδε λέγει Κύριος, ο Θεός του Ισραήλ: Θα πάρω τη βασιλεία από το Σολομώντα και θα δώσω σ’ εσένα τις δέκα φυλές».

Οι προφήτες δεν αρκούνταν στο να ελέγχουν αυστηρά και να προειδοποιούν το λαό. Ταυτόχρονα, με κάθε λόγο τους υπενθύμιζαν ότι ο Θεός ως στοργικός πατέρας νοιάζεται για τους ανθρώπους, όσο κι αν αυτοί τον ξεχνούν. Γέμιζαν παρηγοριά τις ψυχές των Ισραηλιτών. Τους διαβεβαίωναν ότι ο Θεός συνεχίζει το σχέδιό του για τη σωτηρία του κόσμου. Έστρεφαν το βλέμμα των ανθρώπων και προς ένα μέλλον μακρινό. Άνοιγαν μπροστά τους ένα παράθυρο ελπίδας, μιλώντας για την εποχή του Μεσσία. Τότε που ο Θεός θα θεραπεύσει, θα παρηγορήσει και θα φωτίσει τα πάντα. Αυτό το μήνυμα της σωτηρίας μάλιστα το απηύθυναν όχι μόνο στους συμπατριώτες τους, αλλά και στις μεταγενέστερες γενιές και σ’ όλη την ανθρωπότητα.

Monday 25 February 2013

ΑΦΗΓΗΜΑΤΙΚΕΣ ΤΕΧΝΙΚΕΣ


Αφήγηση / περιγραφή

 
Μέσα από την αφήγηση δίνεται η εξέλιξη των γεγονότων της ιστορίας που διαβάζουμε.
Με την περιγραφή παρουσιάζονται-περιγράφονται πρόσωπα, ζώα, πράγματα, τοπία-τόποι.
Σε αντίθετη με την αφήγηση που είναι δυναμική (με αυτήν παρουσιάζεται η εξέλιξη της δράσης του έργου και έχουμε αλλαγή των καταστάσεων) η περιγραφή είναι στατική (δεν έχουμε εξέλιξη της δράσης).

Η αφήγηση στο κείμενο αυτό γίνεται σε τρίτο πρόσωπο.
Στο κείμενο υπάρχουν επίσης κάποιες περιγραφές: πχ
- η κόρη του δάσκαλου: «είχε σγουρά μαλλιά και μάτια μεγάλα. Είχε στητό κορμί και περπατησιά περήφανη.»
- η αδερφή του ήρωα: «τα μαλλιά της δεν έπεφταν σγουρά στους ώμους. Είχε μια πλεξούδα ίσια που τη σφιχτόδενε στο σβέρκο της μ’ ένα λαστιχάκι των πακέτων.»

 
 
Ύφος – Γλώσσα

Υφος: το ύφος του κειμένου είναι απλό και λιτό με λίγα σχήματα λόγου και καλολογικά στοιχεία.

 
 
Γλώσσα: Η γλώσσα του κειμένου είναι απλή δημοτική, εμπλουτισμένη με ιδιωματικές λέξεις και φράσεις: πχ παζαριτζής (αυτός που κάνει παζάρια), μην αποφανεί (= μην αποκαλυφθεί), απέ (= μετά), μπαξίσι (φιλοδώρημα), ξανόσταιναν (= γίνονταν άνοστα) κλπ. Επίσης υπάρχουν λέξεις από το λεξιλόγιο των τσαγκάρηδων: πχ φόντι (= το πάνω μέρος του παπουτσιού), φαλτσέτα (= μικρό κοπίδι), ψίδι (= το μπροστινό τμήμα της μύτης του). 
 
ΓΕΙΑ ΣΑΣ !  
26 . 02. 2013

Γεια σας ! Θέλετε να δείτε όλα τα βοηθήματα της α' γυμνάσιου  που θα σας βοηθήσουν με τα μαθήματα ????

Λοιπον...τοτε πρεπει να πατε στο :


http://taexeiola.blogspot.gr/2011/05/sxolika-vohthhmata-mathhmatikwn.html


Κείμενα Νεοελληνικής Λογοτεχνίας

Κείμενα Νεοελληνικής Λογοτεχνίας

Αγγελική Βαρελλά,

<<Η νίκη του Σπύρου Λούη>>



Να παρουσιάσετε την κατάσταση  του Σπύρου Λούη  Πριν και μετά τον αγώνα και να την δικαιολογήσετε :

Αρχή - Πρόλογος : 


Την εποχή των Ολυμπιακών Αγώνων εμφανίζεται μια πολύ σημαντική προσωπικότητα στον ελληνικό χώρο, ο Σπύρος Λούης ο οποίος αναδείχτηκε νικητής  του Πρώτου Μαραθωνίου το 1896.


Η κατάστασή του :
-Ο Σπύρος Λούης φαινόταν ήρεμος αλλά ένιωθε ένα αίσθημα χρέους και δεν ήξερε αν θα άντεχε
-Ένιωθε μοναξιά αλλά κανείς δεν το παρατηρούσε αφού  προσπαθούσε να μην χαλάσει το ευχάριστο κλήμα των Αγώνων
-Όταν άρχισε να τρέχει ένιωθε παράξενα και σκεφτόταν πράγματα που δεν είχε ξανασκεφτεί όπως ότι είχε ζήσει 24 χρονιά της ζωής του για να τρέξει αυτοί τη διαδρομή και ότι αν προσπαθούσε αυτός ο δρόμος θα του χάριζε την αθανασία και όλοι θα  τον θαύμαζαν

Τελικά συναισθήματα :

 Παρ'ολη την κούραση που ένιωθε κατάφερε να νικήσει τον Μαραθώνιο



   Επίλογος :

-Οι Ελληνες ζητοκραύγαζαν και χειροκροτούσαν καθώς πίστευαν πως ένας Ελληνας έπρεπε να κερδίσει τους αγώνες και έτσι έγινε


___________________

ΑΝ ΘΕΛΕΤΕ ΑΛΛΕΣ ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΑΠΟ Α!ΥΤΟ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΓΡΑΨ'ΤΕ ΤΟ ΣΤΑ COMMENTS 

γεια σας
Γεια  σας ! μπορείτε να μου γράφετε τι ερωτήσεις θέλετε σε ότι μάθημα ( εκτός Ξένες Γλώσσες και Μαθηματικά)   και θα σας γράφω ! Καλή σας μέρα !

_________________________________________________________________________________


ΤΑ ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΠΟΥ ΘΕΛΕΤΕ ΝΑ ΤΑ ΓΡΑΦΕΤΕ  ΣΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΚΑΙ ΑΝ ΘΕΛΕΤΕ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΣΑς ΠΩ ΚΑΙ ΑΛΛΑ SITE 




ΓΕΙΑ ΣΑΣ