ΓΙΑ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ ΒΑΡΣΑΜΟΠΟΥΛΟΥ

ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ
ΣΕΛΙΔΑ 118 ΑΣΚΗΣΗ ΣΤ.

Το έργο των Προφητών ήταν πολύ μεγάλο. Αυτοί μετέφεραν το θέλημα του Θεού στον λαό, αυτοί ξεχώριζαν την πλάνη από την αλήθεια και με την αλήθεια καθοδηγούσαν τον λαό, αυτοί ήλεγχαν τον λαό και τους άρχοντες, όταν αυτοί αποστατούσαν από τον Θεό και τους οδηγούσαν στην μετάνοια, αυτοί ομιλούσαν για τον ερχομό του Μεσσίου, αυτοί προετοίμαζαν τους ανθρώπους για να τον δεχθούν. Έτσι το έργο τους ήταν μεγάλο και θαυμαστό.

Όσο μεγάλο και υπεύθυνο ήταν το έργο τους τόσο και οι δυσκολίες ήταν πολλές. Ο λαός συνήθως δεν θέλει λόγους που εναντιώνονται στα πάθη του, γι΄ αυτό και πολλοί Προφήτες πέθαναν μαρτυρικά, όπως το περιγράφει και ο Απόστολος Παύλος στην προς Εβραίους επιστολή του.

Όταν κάποιος παρουσιαζόταν ως Προφήτης, όμως δεν μιλούσε εξ ονόματος του Θεού, αλλά με το δικό του στοχασμό και την δική του φαντασία, αυτός λεγόταν ψευδοπροφήτης.

Προφητες δεν υπήρχαν μόνον στην Παλαιά Διαθήκη, αλλά και στην αρχαία Εκκλησία και η θέση τους ήταν μεγάλη και τιμητική μεταξύ των μελών της Εκκλησίας, δηλαδή η θέση τους ήταν μετά τους Αποστόλους. Και κατά κάποια ερμηνευτική ανάλυση, ως Προφήτες στην αρχαία Εκκλησία ονομάζονταν οι θεολόγοι, αυτοί που έβλεπαν τον Θεό στο άκτιστο φως και στην συνέχεια καθοδηγούσαν απλανώς τους Χριστιανούς.